Şehit Yahya Sinvar’ın vasiyeti ortaya çıktı! Uğraşımız süreksiz değil kanımızın son damlasına kadar…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

16 Ekim’de katil İsrail ordusunun düzenlediği saldırılarda Hamas lideri Yahya Sinvar, şehit oldu. İşgalci İsrail’in paylaştığı dron imajlarında şehit Sinvar’ın şehadetine kadar soykırım ordusu karşısına uğraş etmeye devam ettiği görüldü.

Hamas tarafından şehit olduğu doğrulanan Sinvar’ın kaleme aldığı vasiyeti ortaya çıktı. Vasiyetin Han Yunus Zekat Kurulu Lideri Dr. Cemil Ebu Bilal’in duyurduğu argüman edildi.

İşte Yahya Sinvar’ın vasiyeti:

Ben, gurbeti süreksiz bir vatana, hayali ise sonsuz bir gayrete dönüştüren mülteci çocuğu Yahya… Bu satırları yazarken, hayatımda geçen her anı hatırlıyorum: çocukluğumun dar sokaklarını, uzun mahpus yıllarını ve bu topraklarda dökülen her damla kanı düşünüyor; hatırlıyorum.

1962 yılında, Filistin’in yırtık bir hafıza ve siyasetçilerin masalarında unutulmuş haritalardan ibaret olduğu bir periyotta, Han Yunus Mülteci Kampı’nda doğdum. Hayatını ateş ve küller ortasında örmüş bir adamım ve işgal altında yaşamanın yalnızca daima bir hapishane manasına geldiğini erken yaşta fark ettim. Çocukluğumdan beri biliyordum ki, bu topraklarda hayat sıradan değildir. Burada doğan, kalbinde kırılmaz bir silah taşımalı ve özgürlüğe giden yolun uzun olduğunu anlamalı, bilmelidir.

Vasiyetim buradan başlıyor, işgale karşı birinci taşı atan o çocuktan öğrendim ki o taşlar, dünyaya yaralarımız karşısında sessiz kalanlara karşı söylediğimiz birinci sözlerdir. Gazze’nin sokaklarında öğrendim ki insan, yaşıyla değil, vatanı uğruna yaptığı fedakarlıkla ölçülür. Hayatım da bu türlü geçti: hapishaneler, savaşlar, acı ve umutla dolu bir hayat.

“KORKU NEDİR BİLMEDİM”

1988 yılında birinci sefer mahpusa girdim ve ömür uzunluğu mahpus cezasına çarptırıldım, lakin dehşet nedir bilmedim. O karanlık hücrelerde, her duvarda uzak bir ufka açılan bir pencere ve her demir parmaklıkta özgürlük yolunu aydınlatan bir ışık gördüm. Hapishanede sabrın yalnızca bir fazilet değil, acımasız bir silah olduğunu öğrendim, denizi damla damla içmek üzere.

“MÜCADELEMİZ SÜREKSİZ DEĞİL KANIMIZIN SON DAMLASINA KADAR…”

Vasiyetim şudur: Hapishanelerden korkmayın, onlar yalnızca özgürlüğe giden uzun yolumuzun bir modülüdür. Hapishane bana özgürlüğün yalnızca çalınmış bir hak olmadığını, acıdan doğan ve sabırla şekillenen bir fikir olduğunu öğretti. 2011’de “Vefa-ül Ahrar” muahedesiyle hür bırakıldığımda, artık eskisi üzere değildim; inancım güçlendi ve yaptığımız şeyin yalnızca süreksiz bir uğraş değil, son damlamıza kadar taşıyacağımız bir baht olduğunu anladım.

Vasiyetim şudur ki: Silaha, pazarlık konusu olmayan onurunuza ve ölmeyen hayalinize sıkı sıkıya sarılın. Düşman, bizi direnişi bırakmaya, davamızı sonu gelmeyen bir müzakereye dönüştürmeye zorluyor. Lakin size diyorum ki: Haklarınız üzerinde pazarlık yapmayın. Direniş yalnızca taşıdığımız bir silah değil, her nefeste Filistin’e olan sevgimizdir; kuşatma ve atağa karşın var olma irademizdir.

“ŞEHİTLER KANLARIYLA BİZE ÖZGÜRLÜK YOLUNU AÇTILAR”

Vasiyetim şudur: Şehitlerin kanına sadık kalın, bize bu dikenli yolu bırakanlar… Onlar kanlarıyla bize özgürlük yolunu açtılar, siyasetin hesaplarında ve diplomatik oyunlarda bu fedakarlıkları boşa harcamayın. Biz, evvelkilerin başlattığını tamamlamak için buradayız ve ne kıymetine olursa olsun bu yoldan sapmayacağız. Gazze, her vakit direnişin başşehri ve Filistin’in hiç durmadan atan kalbi olmuştur ve olmaya da devam edecektir.

2017 yılında Hamas’ın Gazze’deki liderliğini devraldığımda, bu yalnızca bir iktidar geçişi değil, taşla başlayıp tüfekle devam eden bir direnişin sürekliliğiydi. Her gün halkımın çektiği külfetleri hissediyordum ve özgürlüğe gerçek attığımız her adımın bir bedeli olduğunu biliyordum. Lakin size şunu söylüyorum: Teslim olmanın bedeli çok daha büyüktür. Bu yüzden toprağınıza, köklerin toprağa sıkı sıkıya sarıldığı üzere sarılın, zira yaşamaya karar vermiş bir halkı hiçbir rüzgar söküp atamaz.

“DÜŞMAN HİÇBİR VAKİT İNSAN AYRIMI YAPMAZ”

Aksa Tufanı uğraşında, bir küme ya da hareketin lideri değildim; özgürleşmeyi hayal eden her Filistinlinin sesi oldum. Direnişin yalnızca bir tercih değil, bir misyon olduğuna inanıyordum. Bu uğraşın Filistin direnişinin kitabında yeni bir sayfa olmasını, hiziplerin, gurupların birleşmesini ve herkesin düşmana karşı tek bir saf oluşturarak ayakta durmasını istedim. Düşman, hiçbir vakit bir çocukla bir yaşlı ortasında ya da bir taşla bir ağaç ortasında ayrım yapmadı.