‘Trans düşünce’ ve insanlığın sonu

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yeni Şafak müellifi İsmail Kılıçarslan, “trans” sözünün yalnızca “geçiş” manasıyla kalmadığını, günümüzde bir fikrin sözü ve kimlik tarifi formunda toplumun gelceğini tehdit eden bir tehlike arz etmeye başladığına dikkat çekti.

Kılıçarslan’ın “Trans niyet veya insanlığın sonuna doğru” başlıklı yazısından değerli bir kısım:

Cinsiyetin, cinselliğin, cinsel tercihlerin, ırkın, vücudun, uzvun, hatta insanın “geçiş”i kelam konusu burada. Yalnızca bayanken erkeğe, erkekken bayana geçiş değil burada kelam konusu olan. Beşerden köpeğe, zenciden beyaza, engelsizden engelliye, efendiye, köleye, aklınıza ne gelirse bir “geçiş”ten kelam ediyorum.

Bütün bilgili kimliklerin “seyyarlaşması”, hatta “transport” hale gelmesi kelam konusu olan.

“Verili kimlik”, kolay kolay çıkarılabilir, basitçe giyilebilir bir ögeye dönüşünce elbette hakikat de kolay kolay reddedilebilen, yok sayılan bir sıkıntıya dönüşüyor.

Oysa şu: Bayanken erkek olduğunuzda “verili kimlik” olarak “erkek” olmuş olmuyorsunuz. Gelseniz gelseniz “erkek simülasyonu” haline geliyorsunuz ve ancak bu kıymetsiz. Çünkü ortada kendinizi ona hizalayacağınız bir hakikat olmayınca ne haline geldiğinizin de bir değeri kalmıyor. Bir kedi yavrusuyla kurduğunuz sahiplenme münasebetinde kendinize “anne” dediğinizde o kediyi sizin doğurduğunuz sanısını ve/veya sanrısını satın almanız o yüzden gayetle mümkün bir şey haline geliyor trans fikirde. Bir çocuğu evlatlık edinen iki erkekten birinin kendisini “anne” olarak hissetmesi onu anne yapmıyor. Yapsa yapsa “hastalıklı bir zihne sahip bir birey” yapıyor.

“TRANS DÜŞÜNCE” VE İNSANLIĞIN SONU
Bunun insanlık için barındırdığı tehlikeden kelam etmek bile gereksiz bence. Çünkü bu fikir o denli ya da bu türlü, o ya da bu halde “insanlığın sona ermesi”nden diğer bir sonuç doğurmayacaktır, doğuramaz. Ve hayır, “bildiğimiz insanlığın sonu”nu kastetmiyorum. Dümdüz “insanlığın sonu” diyorum. Ve hayır, problemin insan jenerasyonunun devamıyla da, doğurganlıkla da bir alakası yok.

Şöyle: Ortada “verili kimlik” kalmayınca “insan” denen canlının tarifi üzerine muahede tabanımız de kalmayacak.

Soru şu: “Ben kendimi köpek üzere hissediyorum ve sahiplenilmek arzusundayım” diyen bir canlıya “insan” demek mümkün müdür?

Yahut soru şu: “Ameliyatla bayan oldum ve lezbiyen olmaya karar verdim” diyen biriyle “insan”ın ne olduğuna dair rastgele bir minimum vasatta, hiç olmazsa “kavramsal” bir yerde muahede bahtımız kalmış mıdır?

Boş verin siz bu problemler üzerine kelam alan herkese “homofobik” damgası yapıştırıp, kültür sanayisinin en tanınan kültürün kendisine verdiği yetki ve gazla bu problemleri tartışmanın bile önüne geçmeye çabalayanlara. Bunları konuşmak, tartışmak, insanlığın geleceği için kelam almak zorundayız.

“Trans düşünce” kavramını yalnızca eşcinsellik parantezine hapsetmek, bizim değil, bu niyetin savunucularının işine geliyor. Bunun farkına varıp taban genişletme çalışmalarına sürat vermemiz lazım. Geç olur yoksa, çok geç olur.